ورود فست فود به ایران

ورود فست فود بعدی به ایران یعنی ساندویچ‌ها 

در دوران جنگ جهانی دوم و پس از آن، اولین ساندویچ فروشی‌ در تهران آغاز به کار کرد. نخستین بار در خیابان استانبول تهران بود که اولین ساندویچ‌ها عرضه شدند که از نان بولکا، خیارشور حلبی تبریز، کمی کره که آن را آغشته به نان می‌کردند و چند پر جعفری تازه خرد شده درست شده بود که هزینه‌ی آن پنج قِران بود.

مردم به ساندویچ‌ها روی خوش نشان نمی‌دادند!

در ابتدا مردمی که کباب و چلوخورشت غذای اصلیشان بود از ساندویچ‌ها استقبال نمی‌کردند و آن را بی‌آبرویی و کسر شان تلقی می‌کردند تا اینکه رفته‌رفته با این تغییر کنار آمدند و طرفدار آن شدند.

ورود پیتزا به ایران

در ششم بهمن سال ۱۳۴۷ شمسی، رضا رئیسی، فارق التحصیل کشاورزی از دانشگاه پلی تکنیک کالیفرنیا، اولین پیتزا فروشی ایران را تاسیس کرد و پیتزاها در ابعاد و قیمت‌های گوناگون عرضه می‌کرد. او در سال ۱۳۵۲، امتیاز کنتاکی فراید چیکن را خریداری کرد و قصد احداث ۵۰۰ شعبه در ایران را داشت که تنها موفق به راه‌اندازی شش شعبه شد و پس از انقلاب نیز امتیاز آن‌ها از بین رفت.

ورود فست فود مورد پرطرفدار یعنی همبرگرها به ایران

اولین همبرگرهای ایران در اوایل دهه‌ی چهل، به ایران وارد شدند. قیمت ابتدایی آن ۳ تومان بود که با یک بطری نوشابه‌ی ۵ ریالی و یک سیب‌زمینی ۵ تومانی قیمت کل غذا به ۴۰ ریال می‌رسید تا اینکه صاحب همبرگرفروشی به ناگهان بهای همبرگر خود را به ۴ تومان افزایش داد و موجب نارضایتی مشتریان و بسته شدن رستوران شد.

در این زمان، فست‌فودها به بخشی از بازار غذایی ایران تبدیل شدند و روز به روز به تعداد آن‌ها افزوده می‌شد. تا این که امروزه شاهد این هستیم که فست‌فود به بخش اصلی ذائقه مردم ایران تبدیل شده است.